Dyscyplina

Postanowiłam chycić się za mordę, postawić się do pionu czyli nie rozpier...czasu. Po prostu. Sama siebie kopać w zadek do czynności powszechnie uznawanych za konieczne.
Koniecznym jest zmycie garów, wyrzucenie śmieci i pirdyliony koniecznych ruchów. Sensu w tym za grosz, świata tym nie zbawisz, nie przyczynisz się do eksplozji empatii i wzrostu wyższych uczuć. Za cholerę. Więc nie rozumiem po co to? W zasadzie można uczynić z tego sztuke, celebrować jak czynią to gejsze tylko ja gejszą nie jestem ... ale może warto? Skupić się na prostych, powtarzalnych czynnościach a nie odwalać rutynowo.? Pobawić się można. Celebrujmy klikanie w klawiaturę - tak na początek :)

Rękodzieło me powiększyło się o komin-do zszycia, czapkę, łapkę do saganów, psiękny woreczek do nawonienia najbliższej okolicy. Odkryłam kilka par starych blu, starych i nowych i dla jemników postury-będzie co doszywać :), oraz napoczęłam robienie szala żakardem. Robota pierońska, przewijanie kolejnych włóczek, dłubanina. 120 oczek i 5cm długości-na razie. Swego czasu kupiłam 330 wzorów Burdy na drutach. Nie ma tu żadnych podstawowych ściegów, same zaawansowane, geometryczne, wypukłe no i żakardy. Ze starych zapasów-lata 80-te mam jeszcze jakieś pisemka ze wzorami niuwzględnionymi Burdą. Finalnie żaden wzór nie będzie się dublował.  Dzieł focić nie będę bo jest tego pierdyliony w wujku Google, najwyżej szal na finał.

Dyscyplina czasowa jakoś mnie nie ogranicza. Kolejne punkty programu zaliczać będę, chiba, że coś pierdyknie w ciele mem nadobnem. Nie wiem czy to jakieś zwiądy starcze, czy co, czy moje pudełko takie fanaberyjne? Nie wiem! Operacja-niszczarka, znieczuliła i zdeformowała mi kciuk. Ponad tydzień temu pracowicie cięłam stare rachunki. Do dziś mam wgłębienie w palcu i nieczułość dziwną miejscową. A mówiłam, że hrrabiowskie raczki mam? :p
Od drutowania kark mi dolega :D, buahahahaha... tylko kwiczeć z radości, schody dobijają, kolano pobolewa, a jz z uporem godnym lepszej sprawy i tak stopniuję-w dół. 61 stopni.

Obserwuję siebie i możecie mi wierzyć, że bawi mnie to :D  O ile nie boli bardzo. Wtedy tracę poczucie humoru i dystans. Wpadam w panikę. No i właśnie, panikara jestem. Tak mi wyszło :/