Znikłam ale trwam.

 Dla zainteresowanych jestem na YT. Vloguś się zwie "Przed zachodem".

Po prostu kocham

 Kocham moje psiapsie. Za możliwość wygadania się, za mądre rady, czasem za opiernicz. Za wspólnie spędzany czas. Ten miniony i aktualny. Są mądre bez przegięcia. Za to że są. A za nami już dziesiątki lat znajomości. Życie z nimi jest piękniejsze i pełniejsze.

A na obiad wczorajszy ryż z warzywami i kurakiem. Oczywiście w moim ulubionym kolorze. Żółtym. Zresztą był na kolację i na śniadanie. Pewnie wystarczy i na kolejną kolację. Pyszota. Babelot ma wczorajszą pieczarkową. I różne tam różności. Hm... Jest mi wygodniej gdy jest u mnie. Nie muszę latać z jedzeniem i byle pierdółką. Noc spokojna. A teraz równie spokojnie drzemie. .

No i pyk 😁

 Dzień chyli się ku końcowi. Dziś spokojnie. Ale ciiiiiicho, żeby nie usłyszało licho i nie namotało. Tak jakoś lżej na duszy ale lekko będzie za jakiś czas jak spłynie to wszystko i rozpuści w niebycie.

Bąbelki większe i mniejsze korzystają z ulicy. Śmigają na rowerach, deskach, rolkach. W końcu normalność. 

Pani z Mopsu nas nawiedziła. Wywiad przeprowadziła. Popytała, doradziła i pojechała. 

A ja dziś z pracami u podstaw. 

Najpierw ścieżka do ogródka, potem grządki. Czteroletnia wielka grządka perma zmieniła swój wygląd i rozmnożyła się. W tym roku przetestuję jednorzędowe. Ścieżki między nimi są poniżej gruntu i pełnią funkcję kanałów nawadniających. 

Pojemniki po ciastkach są mini inspektami. Fajnie się sprawdzają. Jest dostęp powietrza a jednocześnie ograniczone parowanie. Reszta tradycyjnie. Będzie zimno to zafoliuję. Nie mam innej możliwości. W domu z oknami z dostępem słońca są koty. A one wiadomo. A u mnie wszystko na północ. Nic by nie rosło. Przetestowałam. A na lampy szkoda mi kasy. Może zimą jak ogarnę łazienkę zrobię w niej mini szklarnię z lampami. Ale nie na pewno. 

Jestem bardzo zadowolona z dzisiejszego dnia. Z tego chodniczka najbardziej. Moim zdaniem jest uroczy 🤩🤩

Byle pogoda się utrzymała to jeszcze coś porzeźbię, choć spokojny, całonocny deszczyk przydałby się. Sucho się robi.. 

Drugie życie

 

Cytryny

 Kurcze, jak to jest, że z wieloma ludźmi żyję w zgodzie, potrafię się dogadać, akceptujemy siebie nawzajem, a z rodziną ni w ząb. Nie ma dnia bez skoku adrenaliny i wysokiego kortyzolu.

Rozmawiam z sąsiadkami, z zięciem - bardzo lubię też go słuchać - jest typem gawędziarza, z Carycą gdy dorwę się do słuchawki to trwa to godzinami. Kiedyś gadałyśmy głównie o facetach i dzieciach, potem doszły domy, teraz głównie o zdrowiu. Gradacja ważności się zmieniła. Życie. 

Był też czas kiedy różne teorie spiskowe, literatura fantasy, moda i rękodzieło stanowiły istotną część życia.  Był czas kiedy ogarnięcie domu na błysk zajmował mi moment. Był. Teraz mi to lotto. 

Przyszedł czas na ekonomię ruchu i przestrzeni w której się przemieszczam. Czas na coraz lepsze i więcej różnych urządzeń czy to domowych stricte, czy użytkowych w typie wiertarek, pił itd. 

Ale nie o tym chciałam napisać. Myślę o tym, jak bardzo strach dominuje w naszym życiu. Jak łatwo nas zastraszyć. Żyjemy w ciągłym stresie, co chwila coś podnosi ciśnienie. W ostatnich latach c19, potem wschód, ostatnio paradoksalnie wybory, i takie prozaiczne sprawy jak złe cudze spojrzenie, wyniki badań czy niemożność skontaktowania się z bliską osobą. Co jest tym czynnikiem który tak bardzo nas niszczy, czy ktoś nam na siłę wciska w głowę całe to zło? Strach, niepewność? Informacja. Informacja niechciana. O ile wyniki badań to nasze być lub nie w jakimś tam komforcie, o tyle cała reszta jest zupełnie zbędna.  Wystarczy żyć swoim życiem nie krzywdząc innych i środowiska. 

Mamy wpływ na ślad węglowy ty czy ja? Niespecjalnie. Ale możemy go ograniczać przez wtórne wykorzystywanie rzeczy. U mnie np skrzynie po starych tapczanach używam do grządek podwyższanych, gałęzie jako ramki też do grządek, z pokruszonego chodnika robię nowy. Bo i czemu nie? Po co kupować nowe skoro materiał jest dokładnie ten sam, tylko forma inna? Ciekawsza. 

Jakie znaczenie ma dla mnie durna teoria płaskiej ziemi i czy życie w Martixie. Dla mnie jest ważny i cieszy szum wody w rurach bo to oznacza że nie zmarznę, że ptaki śpiewają, wszystko wokół kwitnie i pachnie. Że rodzina zdrowa i ma się dobrze. 

Oglądam bardzo dużo filmów na yt. Normalnych, z życia. Ogromną ilość rosyjskich. Taki powrót do czasów dzieciństwa, bo ruska wieś to przestrzeń, krowy na pastwisku, siermiężna praca i radość tych ludzi z najprostszych rzeczy, dzielenie się i wzajemna pomoc. W rodzinie! W rodzinie! Czego u nas praktycznie już nie ma. I szacunek do starszych, no ale przykład płynie z góry, z Prawa i wzorców promowanych przez władze. 

Patrzę na tych ludzi, którzy sami z siebie otaczają pamięcią mogły poległych, sami sobą o nie dbają, u nas? Zapomnij. Nie pamięta się nie tylko o najbliższych zmarłych, tych żyjących, a co dopiero o tych, którzy zginęli w wojnach, powstaniach. 

Wczoraj była kolejna rocznica Smoleńska. Konferansjer wymienił kilka nazwisk w czasie obrad Sejmu. Wstyd! Na szczęście znalazł się ktoś, kto z szacunkiem odniósł się do wszystkich. 

Ja wiem, że przez starszego Pana wszyscy już mają dosyć tych rocznic. Ale nie wytrzemy gumką myszką tej tragedii. I tych dni, kiedy cała Polska była pogrążona w szoku, niedowierzaniu, żałobie. Kiedy świat oniemiał a my byliśmy jak skamieniali w niezrozumieniu i ogromie krzywdy. 

Patrzę na cytryny. Idealne w swoim kształcie, smaku, aromacie. Wydają się niezbędne. A tak naprawdę zupełnie nie ważne. I dajemy im swój czas, życie by je posiadać. Jaki to ma sens?